Hiling ng Pusong Dumaraing

 ni: Jonel Catimbang

Bayan ay nangagsiawit

Nang punong-puno ng galit,

Mamamayang naiipit

Dahil sa g'yerang malupit.

Karimlan ay mananaig,

Sa puso ay maririnig,

Kapighatiang daig,

Dahil sa pag-asang ibig.

Makakamit pa kaya?

Itong pag-asang nasira,

Maibabalik pa kaya?

Kapayapaan ng masa.

Kabataang nagmulat

Sa isang masidhing bayan,

Masasagot ba ng aklat?

Saya ng pusong nasaktan.

Dapat na nating tugunan,

Hibik ng kapayapaan,

Dugo man nati'y dumanak,

Dahil sa g'yerang tumahak.

Henyo nating Pilipino,

Sa mundong pabago-bago,

Ang huhubugin nang husto,

Manaig ang pagkatao.

Itong asal na bangkay,

Sa lupain ay nahukay,

Tayo ay kanyang inakay,

Sa kapayapaang pakay.

Ang tulang Hiling ng Pusong Dumaraing ay nakasentro sa bawat taong may hiling ng kapayapaan, kapayapaang makakamit pa ba o sadyang maglalaho na.

Katanungang sinasambit laban sa pag-asang nagniningning. Pag-asa ang nagbibigay liwanag sa pusong nasadlak sa dusa nang makamit ang kapayapaang hiniling. Hiling sa kapayapaan, ang tinatanaw ng bawat tao subalit ang kanilang puso na parating dumaraing ang nagbibigay nang masalimuot na hangganan ng salitang kapayapaan.